Miałem natłok myśli.
Często zdarza się tak, że myśli jak motyle nadlecą z sobie tylko wiadomego kierunku. Usiądą na chwilę, by za moment odlecieć dalej w sobie tylko znane rejony świata.
Czasem chcę uchwycić te myśli, lecz poźniej gdzieś odlatują i zapominam.
W takich właśnie chwilach odczwam potrzebę notowania moich przemyśleń abym mógł do nich wracać.
Inspiracje.
Można spotkać je wszędzie i o każdej porze . Czasem w najbardziej niespodziewanych momentach naszego życia. Dziś zostałem zainspirowany słowamy swojego syna, który zapytał dlaczego jestem dla siebie niemiły. Sytuacja była poniekąd zabawna, gdyż odnosiła się do pewnego żartu sytuacyjnego, który miał miejsce w tamtym momencie. Słowa wypowiedziane przez mojego 7-letniego syna sprawiły, że myśli powędrowały w zupełnie innym kierunku.
Dlaczego jesteśmy dla siebie nieuprzejmi?
Bo jesteśmy.
I wtedy ta nasza nieuprzejmość dla siebie znajduje wyraz we frustracji, której wyrazem jest nieuprzejmość dla innych.
A co to oznacza być dla siebie miłym? Rozumieć siebie. Swoje zarówno dobre jak i złe strony. Akceptować siebie przede wszystkim. Ciekawi mnie ilu z was drodzy czytelnicy powiedziało kiedyś do siebie samych, że się kocha? Słowa te brzmią cokolwiek dziwnie gdy myślimy o sobie. Łatwiej nimi obdarować kogoś nam bliskiego. Czy jest jednak bliższa nam osoba niż my sami, którzy spędzamy z sobą całe życie, każdego dnia w każdej chwili swojego istnienia. My, którzy znamy każdą naszą myśl, każdą nadzieję i każdy strach?
Czy można być dla siebie uprzejmym? Bardzo chcę w to wierzyć. Spróbujmy.
Warto też być miłym dla innych ludzi. Bez oczekiwania na nagrodę.
"Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi, bo nie jesteś sam" (Dżem)
