Być tatusiem

Na świecie pojawił się w końcu mój długo wyczekiwany syn. Czasem zastanawiałem się jak to jest z tym byciem tatusiem. Wiedziałem, że będzie wiele chwil trudnych, w których nie będę się umiał odnaleźć. Nikt wszak nie przygotowuje do bycia rodzicem. Czasem ktoś coś podpowiedział jak się przygotować do tej roli, czasem można coś było znaleźć w internecie. Ale wydaje mi się, że do bycia rodzicem przygotowuje samo dziecko. Gdy się rodzi wszystko inne schodzi na dalszy plan. Wraz z jego narodzinami zrodził się we mnie również strach o niego. Ten pierwszy strach jest najdziwniejszy. Moją odpowiedzią na ten strach było na początku wpatrywanie się w niego cały czas. Patrzyłem czy oddycha, a gdy maleństwu się odbiło tatuś z mamusią stali na baczność przy łóżeczku w jednej sekundzie. Bycie tatusiem to lekcja, która nigdy się nie skończy. To najpiękniejsze doświadczenie w życiu. W momencie gdy te malutkie oczka kierują swoje niewinne spojrzenie na mnie i tak się wpatrują nic innego nie jest ważne... I jeszcze jedna uwaga. Towarzyszyłem mojej żonie podczas porodu i towarzyszę jej w byciu rodzicem i tak dochodzę do wniosku, że macierzyństwo to absolutna magia. Niedouwierzenia było dla mnie cierpienie jakie znosi kobieta przy porodzie a siła, wytrwałość i upór z jakim roztaczą opieką dziecko to absolutnie niepojęta magia. Szacun dla wszystkich mam.